Als vroege twintiger woonde ik in het centrum van Gent,ik bedoel écht het centrum pal naast de Vlasmarkt.Rond mij al die bakkerijtjes,restaurantjes,pittahuisjes,frituren en Chinese restaurantjes die me uitnodigden terwijl ik mijn neus volgend hele maandlonen uitgaf aan eten en boeken.Op restaurant op mijn eentje zitten met enkel een boek was geen traktatie meer,mijn eigen frigo puilde uit van lekkernijen en ook de provisiekast was uiteindelijk één grote snoepkast.Ik werkte in de horeca,at op onregelmatige tijdstippen een leefde op koffie (heel mijn leven al) en cola.Ik was dik,had een laag zelfbeeld en durfde zelfs de mannen rondom mij niet echt meer benaderen.De mannen die dan uiteindelijk wel interesse hadden in mij waren of Afrikanen of freaks die kickten op dikkere vrouwen,geen van beide partijen trok me aan dus was ik chronisch vrijgezel met af en toe eens een booty call,waarbij af en toe stond voor eens per jaar of zo als ik geluk had.Op de vooravond van mijn 22ste verjaardag leerde ik mijn ex man kennen,de liefde van mijn leven die mijn leven heeft doen open gaan terwijl hij schaamteloos mijn eigen laag zelfbeeld tegen mij gebruikte om zijn eigen doeleinden te bereiken.Ik at mijn frustraties en verdriet weg en spendeerde fortuinen aan een verslaving die ik niet inzag maar niet gewend meer was te verbergen voor iemand anders in mijn eigen huis.De echtgenoot begon in te zien dat er enorme bedragen uitgegeven werden en ik begon duurdere kleren te kopen om mijn zware uitgaven te rechtvaardigen,aangezien hij zelf ijdel was maakte hij daar geen bezwaar tegen.De echtgenoot ging veel uit,bleef nachten weg en ik hield zo veel van hem en zo weinig van mezelf dat ik hele nachten op zat en naar hem op zoek ging of huilend tegen zijn voicemail smeekte naar huis te komen.Ik voelde me onaantrekkelijk en deed er alles aan hem zo veel mogelijk te plezieren zodat hij me aandacht zou geven.Ik werkte late shiften zodat we ’s nachts samen konden zijn aangezien hij een nachtwinkel geopend had,ik ging soms na mijn werk in Brussel rechtstreeks naar de winkel,waar ik tot ’s nachts werkte omdat hij dringend weg moest.Jaren later ben ik er achter gekomen dat hij samen was op al die momenten met zijn vriendin,die hij enkele maanden na ons huwelijk leren kennen heeft.De kwaadheid hierover heb ik duidelijk naar hem geuit maar het was al te laat en ik vrat mijn kwaadheid verder weg.Inmiddels swingde mijn overgewicht de pan uit,ging ik in op voorstellen van verschillende mannen en had een vrij chaotisch liefdesleven.Na een paar jaren heen en weer te waden en niet te weten wat te doen of hoe te keren,leerde ik Zon kennen met wie ik een gezinnetje wou starten.Dat werkte niet geheel volgens plan aangezien ik in behandeling moest bij de infertiliteit waar snel bleek dat mijn inmiddels extreme overgewicht een mogelijke oorzaak van onze vruchteloze pogingen om een kind te krijgen.Ik zag het in en ging langzaam op dieet en begon te sporten.Niet dat dat veel inhield want de hormonale behandeling bij de infertiliteit deed me nog wat extra verdikken,moodswings krijgen en mijn relatie ging volledig in het slop.Mijn gewicht werd een belangrijke factor en mijn eetgewoonten werden er niet beter op en mijn relatie ging teloor aan wederom ontrouw en het beetje zelfbeeld ik krampachtig probeerde her op te bouwen,brokkelde weer af.Maar het was anders dit keer,ik ging meteen over tot de uitzetting van Zon uit mijn huis.Ik zag het toen niet zo maar eigenlijk was dat pas de eerste stap in de juiste richting voor mijn eigenwaarde.
In november dat jaar ging ik naar mijn huisdokter omdat ik snel moe was,moeilijk in slaap geraakte en me futloos voelde.Hij aarzelde niet en vertelde mij dat ik in principe nog gezond was maar dat mijn overgewicht na al die jaren bezig was mij in te halen.Hij noemde mijn situatie kritisch en noemde in dezelfde zin gastric bypass,dé ingreep waar ik jarenlang al schrik van had want in mijn ogen veranderde dat gezellig dikke vrouwen zoals mezelf in afschuwelijk vermagerde en ongezonde gevallen.Nee,goed kon dat niet zijn en ik had mezelf allang leren aanvaarden zoals ik was.After all had ik met Zon dat statement hard gemaakt,niet?Maar de dokter was niet te vermurwen en dwong me op de weegschaal,waar ik tot mijn grote schrik zag dat ik met 1m64 maar liefst 125 kg woog,wat me meteen op een BMI van 46 zette.Ik ging even zitten en vroeg wat de alternatieven waren,hij sprak over diëten en maagring en over de tijd die dat in beslag zou nemen vooraleer het resultaat een verandering in mijn gezondheid zou teweeg brengen,gezien de omvang van mijn morbide obesitas.Terloops wees hij me op een mogelijke eetverslaving,waar ik wellicht al jaren mee te kampen had.Toen ik de deur van het dokterkabinet achter me sloot,had ik een volgende afspraak bij een specialist op zak.De eerste stap was officieel gezet en toen ik thuis kwam,kleedde ik me langzaam uit,elke centimeter van mijn lichaam bestuderend en beseffend dat ik op het punt stond heel mijn leven om te gooien en ik huilde uit angst,verdriet,inzicht en opluchting.
Enkele dagen later stond ik op afspraak bij de specialist en hoe dat verlopen is,staat hier gedetailleerd beschreven…
Posts Tagged ‘onregelmatige tijdstippen’
Sneeuwkoningin 