Momenteel zit ik ziek en snotterend voor het scherm,ik voel me moe en opgeleefd.Mijn afwas staat torenhoog mij toe te grijnzen,mijn hond wil eens deftig wandelen en her en der liggen verpakkingen van papieren zakdoeken.Ik weet niet meer wat ik gedaan heb met die formidabele neusspray,die ik gister gekocht heb,maar als iemand hem tegenkomt,vraag hem dan terug te komen.Ik heb hem nodig…
Ja ik ben verdorie ziek maar hey,ik ben nog gezond en wel om ziek te kunnen worden!Het had allemaal erger kunnen zijn en onze week verlof is volledig naar de knoppen gegaan maar Zon heeft wel kunnen rusten en uitslapen.We zijn nooit terug op reis vertrokken,hoewel we daar echt wel zin in hadden maar er kwamen allemaal redenen tussen,waar we niet aan uit konden.Dus zijn we maar niet vertrokken,veel tijd hadden we toch niet en tegen dat ik mijn huis in orde gekregen had,alles uitgepakt had en gepoetst,begon ik de eerste tekenen te krijgen van een verkoudheid.Maar ik dacht dat het lag aan het te veel roken en het te weinig slapen maar ik had beter moeten weten.De week voor het verlof had ik al een omen,een gigantische koortsblaas die zich niet liet klein krijgen door zovirax,noch compeed,neeneen ze was er en ze zou er door komen.De dag van het vertrek (aka accident) had ik wat hoofdpijn,maar ah dat zou wel van de spanning geweest zijn.De shock heeft alles een beetje “on hold” gezet.
Ik wou jullie allemaal niet zo erg in spanning houden,eigenlijk.Het schrijven in derde persoon ging me veel makkelijker af,therapeutisch gezien.Maar het stuk was te lang en te vermoeiend om in één trok te schrijven,er moest tijd over gaan om het eerst allemaal te verwerken en dan op blog te gooien.Ikzelf heb er veel aan gehad en Zon en ik hebben het er veel over gehad vorige week.Het heeft echt wel veel teweeg gebracht,we staan nu veel meer stil bij de dingen die we eerst als vanzelfsprekend namen.Dingen zoals relatie,huwelijk,kinderen staan nu in een heel ander daglicht.De verwerking is begonnen maar ook de kentering in onze relatie.De komende weken zal ik proberen het er zo eerlijk mogelijk over te hebben.Wat ik wel al kan zeggen is dat we gestopt zijn in de infertiliteit.Stressfactor minder.Zijn we dan gestopt met onze kinderwens?Bijlange niet maar wel met de belangrijkste stressfactor in onze relatie.We gaan onze relatie proberen terugvinden zoals we ze kenden voor vorige zaterdag,voor het accident.We gaan eerst ons zelf herontdekken en daar al aan werken,dan de relatie en dan pas de kinderen.We dachten dat we er klaar voor waren maar nu weten we beter.
Aanvankelijk dacht ik dat het heel negatief was dat we zo niet meer wilden trouwen en kindjes krijgen maar al bij al,als we er dan voor gaan,zal het een bewuste keuze zijn voor ons beiden.
Ah,inmiddels kennen jullie mij en weten jullie ook dat ik de komende weken een tiental keer zal veranderen van gedacht en gevoel.Is al gebeurd en dezelfde dag nog ben ik weer bijgedraaid.Vriendin B.is hierin serieuze steun en toeverlaat,al is het maar omdat ze Zon geregeld begrijpt.Haar eigen vriend reageert bij momenten op dezelfde manier en zoals reeds gezegd,Afrikanen houden er altijd andere ideeën op na,hoe zeer ze zich willen integreren,ze laten altijd serieuze steken vallen.Maar ah,doen we dat niet allemaal.
Heb ik een paracetamol vergiftiging?
Sneeuwkoningin 